جنس و چگونگی ساخت لباس نسوز؛

 یکی از موادی که در تهیه لباس نسوز به کار می رود آزبست (پنبه نسوزASBEST) می باشد که مقاومت زیادی در برابر آتش دارد.

 آزبست ترکیبی از سیلیکات های معدنی مانند سیلیکات منگنز و سیلیکات آهن با ترکیبات پیچیده الیافی و کریستالی می باشد.

لایه بیرونی و پوشش روی لباس نسوز از جنس کولار آلومینیومی است و این خاصیت آئینه بودن آن پرتوها و تشعشعات حرارتی را منعکس و حرارت را جذب نمی نماید.

خصوصیات فرد استفاده کننده از لباس نسوز

1. آتش نشان حرفه ای باشد.

2. از نظر روحی ، روانی و جسمی سالم باشد.

3. لباس زیر شخص استفاده کننده پلاستیکی نباشد و از جنس عایق مانند نخ باشد.

4. در صورت بروز هرگونه ناراحتی ناشی از حرارت، سریعاً محل را ترک نماید.

5. حتی المقدور از لباس نسوز در فضای باز استفاده شود.

6. به تعداد نفراتی که در عملیات لباس نسوز پوشیده اند، به همان تعداد نفرات دیگر لباس پوشیده و در خارج از محیط سوزی آماده باشند.

7. چنانچه لباس نسوز در عملیات پاره شد باید سریعاً محل را آتشترک و لباس را تعویض کرد.

لباسهای نسوز از نظر شکل به 2 شکل دو تکه و یک تکه وجود دارند که بلوز بعضی از مدلهای آنها دارای محلی برای بستن دستگاه تنفسی هوای فشرده می باشند.

لباس های نسوزی که در آتش نشانی مورد استفاده قرار می گیرد، معمولاً شامل بلوز، شلوار ، دستکش، چکمه و کلاه با نقاب شیشه ای ضخیم می باشد.

ایمنی نردبان:


1- حداکثر فاصله عمودی نردبان 9 متر است.

2- انتهای نردبان از سطح کار باید 1 متر بالاتر باشد.

3- نردبان از پایین و بالا کاملاً بسته و محکم شده باشد تا سر نخورد.

4- زاویه مناسب برای نردبان 75 درجه می باشد.

5- نردبانهای بلند باید در قسمت وسط توسط مهار محکم شوند.(نردبان تاب نیاورد)

۶- نردبان آلومینیومی ونردبان چوبی بایستی سالم باشند.

نکات ايمني در استفاده از نردبان:

پلكان/بالابر : درصورت امكان براي دسترسي به سطوح بالاتر (سقف) بهتر است از پلكان يا بالابر ها استفاده گردد.

نردبان: در صورتي كه پلكان وجود نداشته باشد يا به هر دليلي لازم باشد براي دسترسي به سطح از نردبان استفاده نمود، ضروري است نكات ذيل را در استفاده از نردبان هاي بلند و سنگين رعايت نمود :

نردبان ها بايد در شرايط مناسبي باشند. هر روز قبل از استفاده اجزاي نردبان را چک کنيد.

نردبان بايد به ديوار بسته شده و محكم باشد. تا بدين ترتيب استفاده از نردبان ايمن باشد.

زميني که نردبان روي آن قرار گرفته است استحكام كافي داشته و هموار باشد.

حداکثر شيب زمين ۱۶ درجه باشد (پايه هاي نردبان را با وسيله مناسب تراز کنيد)

شيب نردبان حداقل ۳ به ۱ بوده و حداكثر از شيب ۴ به ۱ تجاوز ننمايد.

بالاي نردبان بايد حداقل ۹۰ سانتي متر بالاتر از سقف قرارگيرد.

حداكثر طول نردبان ۲۰ متر مي باشد و نبايد از آن تجاوز نمايد.

نردبان نبايد در مجاورت برف، آشغال، خاكروبه، يخ و ساير مواد لغزنده قرار گيرد.

کف پايه هاي نردبان تميز بوده و ليز نباشد.

نردبانهاي عمودي بايد مجهز به قفسه يا تجهيزات بالارونده باشند و در فواصل كمتر از ۹ متر داراي سكو باشند.

فرد نبايد هنگام بالارفتن يا پايين آمدن از نردبان تجهيزات يا موادي را به همراه خود حمل نمايد.

همواره ۳ نقطه از بدن شما بايد با نردبان تماس داشته باشد (۲ پا و يك دست يا دو دست و يك پا)

مشخصات چوبها

1- گره های روی چوب در مجموع نباید بیشتر از 150 میلیمتر باشند.

2- پهنای گره ها در یک طرف نباید از 75 میلیمتر تجاوز نماید.

3- فاصله بین گروهی از گره ها،150 میلیمتر می باشد.

4- تخته چوب های استاندارد دارای 5/22 میلیمتر پهنا و 38 میلیمتر ضخامت هستند.

5- گره های لبه داربست نباید از 50 میلیمتر تجاوز نمایند.

6- تخته هایی که شکستگی و شکاف دارند نباید مورد استفاده قرار گیرند.

7- بریدگی، سوختگی، آلودگی به روغن وگازوییل ومیخ نباید در تخته باشد.

8- تخته ها نباید رنگ شوند.

9- تخته ها باید به صورت مربع مستطیل بریده شوند وسر آنها با تسمه فلزی بسته شده باشد.

 فلر گازی (gas flare) که به آن فلر استک یا برج فلر (flare stack) نیز می‌گویند یک وسیله سوزاندن گاز می‌باشد که در کارخانجات صنعتی مانند پالایشگاه نفت (petroleum refineries)،

کارخانجات شیمیایی (chemical plants)، کارخانجات فرآوری گاز طبیعی و نیز سایت‌های تولید نفت و گاز دارای چاه نفت (oil well)،

چاه گاز (gas well)، اسکله‌های نفت و گاز فراساحلی (offshore oil and gas rigs) و مکان‌های دفن زباله به کار می‌رود.

  در پلانت‌های صنعتی، فلر استک در درجه اول برای سوزاندن گازهای قابل اشتعال آزاد شده توسط شیرهای اطمینان (pressure relief valves) در زمان افزایش فشار ناخواسته در تجهیزات پلانت استفاده می‌شود. در طول راه‌اندازی یا خاموشی تمام یا بخشی از پلانت، فلر استک‌ها برای احتراق برنامه‌ریزی شده گاز در دوره‌های نسبتا کوتاه استفاده می‎شوند.

  مقدار زیادی از گاز فلر در بسیاری از سایت‌های تولید نفت و گاز، هیچ ربطی به محافظت در برابر خطرات ناشی از افزایش فشار تجهیزات پلانت‌های صنعتی ندارد. زمانی که نفت خام از چاه‌های نفت خشکی و فراساحلی استخراج می‌شود، گاز طبیعی خام همراه با نفت نیز استخراج می‌شود. در مناطقی از جهان که فاقد خطوط لوله (pipelines) و دیگر زیرساخت‌های حمل گاز هستند، معمولا مقادیر زیادی از این گاز همراه (associated gas) به عنوان گازهای زاید یا غیر قابل استفاده فلر می‌شوند. سوزاندن گاز همراه ممکن است در بالای برج عمودی فلر رخ دهد و یا در یک فلر در سطح زمین در یک گودال زمینی انجام شود.

  هر زمان که تجهیزات پلانت‌های صنعتی دارای فشار بیش از حد شوند، شیرهای اطمینان فشار به عنوان دستگاه‌های ایمنی لازم موجود بر روی تجهیزات به طور خودکار گاز و گاهی مایعات آزاد می‌کنند. این شیرهای اطمینان توسط کدها و استانداردهای طراحی صنعتی و همچنین توسط قانون مورد نیاز هستند.

  گازها و مایعات آزاد شده از طریق سیستم‌های پایپینگ (piping) بزرگی به نام هدرهای فلر (flare headers) به یک فلر عمودی بلند هدایت می‌شوند. گازهای آزاد شده در زمان خروج از استک فلر می‌سوزند. اندازه و روشنایی شعله ایجاد شده بستگی دبی مواد قابل اشتعال و ارزش حرارتی آن‌ها دارد.

  بیش‌تر فلرهای پلانت‌های صنعتی دارای جداکننده بخار مایع (vapor-liquid separator) که به آن ناک‌آوت درام (knockout drum) نیز می‌گویند در بالا دست فلر هستند تا مقادیر بزرگ مایع را که ممکن است همراه گازها باشند حذف کنند.

  اغلب بخار به شعله تزریق می‌شود تا تشکیل دود سیاه را کاهش دهد. به منظور حفظ کارایی سیستم فلر، همانند یک شعله پیلوت، مقدار کمی گاز به طور مداوم سوخته می‌شود، به طوری که سیستم همیشه آماده به انجام وظیفه اصلی خود یعنی سیستم ایمنی فشار بیش از حد می‌باشد.

گاز نیتروژن یکی از پرکاربردترین گازها در صنایع است و برای پاک سازی و خنثی سازی خطوط لوله گاز و هیدروکربن ها, جلوگیری از به وجود امدن ترکیبات انفجاری (مخلوط انفجاری), کاهش دمای فرایند و … کاربرد دارد. گاز نیتروژن گاز خفه کننده ساده است و با جایگزینی با گاز اکسیژن و کاهش غلظت اکسیژن باعث خفگی و مرگ می شود. گاز نیتروژن یک گاز دو اتمی بی اثر, بی رنگ, بی بو و بی مزه است.

نکاتی که در استفاده و مواجهه با این گاز باید مد نظر داشت به شرح زیر است:

1- گاز نیتروژن به «قاتل خاموش» مشهور است.

2- برای انجام کار در فضای که گاز نیتروژن وجود دارد حتما از واحد ایمنی؛ پرمیت (مجوز) بگیرید.

3- تمام مناطقی که احتمال گاز نیتروژن در آن وجود دارد باید دارای علایم هشدار دهنده مانند «خطر گاز نیتروژن» یا علایم مشابه باشد.

4- لوله ظروف و دستگاه هایی که با گاز نیتروژن پر شده اند, باید علامت گذاری شوند و ابعاد این حروف و علایم مطابق با استاندارد باشد.

5- برای کار در مکان هایی که گاز نیتروژن وجود دارد حتما از دستکش ایمنی, حفاظ صورت و کفش ایمنی و لباس کار مخصوص استفاده کنید.

6- در صورت مواجهه با گاز نیتروژن فورا مصدوم را به هوای آزاد ببرید و به تیم پزشکی اطلاع دهید.

7- سوختگی ناشی از گاز و مایع نیتروژن بسیار دردناک و شدید بوده و آسیب های ناگواری را به وجود می اورد که به نام «سوختگی سرد» مشهور است.

8- هرگز لوله های حاوی گاز نیتروژن دست نزنید که دست شما به آن می چسپد و اگر بخواهید دست خود را از آن جدا کنید پوست و گوشت شما کنده خواهد شد.

9- تمام افرادی که با گاز نیتروژن کار می کنند باید اموزش های لازم را گذرانده و با خطرات این گاز کاملا آشنا باشند.

10-یک لیتر نیتروژن مایع در دمایی 21 درجه سانتیگراد و فشار یک اتمسفر می تواند 695 لیتر گاز نیتروژن آزاد کند که بسیار خطرناک است.

11- تنفس بخارات نیتروژن می تواند باعث آسیب دیدگی مجاری و راه های هوایی سیستم فوقانی تنس شود.

12- نیتروژن در انسان باعث سرمازدگی, یخ زدگی پوست و آسیب به چشم می شود.

13- در صورت تماس نیتروژن با پوست هرگز موضع آسیب دیده را مالش و ماساژ نداده و گرم نکنید, فورا به پزشک مراجعه کنید.

1. روش مهارسازی (Anchorage)
2. روش دوخت به پشت (Tie back)
3. روش دیواره دیافراگمی (Diaphragm wall)
4. روش مهار متقابل (Reciprocal support)
5. روش اجرای شمع (Piling)
6. روش سپرکوبی (Sheet pilin)
7. روش خرپایی (Truss)

 روش مهارسازی (Anchorage)
1. در حاشیه زمینی که قرار است گودبرداری شود در فواصل معین چاه هایی حفر می شود. عمق چاه ها برابر عمق گود بعلاوه مقداری اضافه برای شمع بتنی انتهای تحتانی چاه هاست.
2. درون چاه ها پروفیلهای I شکل یا h شکل قرار میدهیم. حدود 30 درصد پایین تر از کف گود قرار میدهیم و در انتهای پروفیلها شاخکهایی در نظر میگیریم.
3. شمع انتهای تحتانی را که قبلا آرماتور کار گذاشته ایم بتن ریزی میکنیم لذا پروفیلها در شمعها مهار می شوند
4. گودبرداری شروع میشود. مرحله مرحله از بالا به پایین. برای جلوگیری از ریزش با دستگاه حفاری در بدنه چاهکهای افقی یا مایل به قطر 10 تا 15 سانت زده و درون آنها آرماتور گذاشته و بتن تزریق میشود. بطول 5 تا 10 متر
5. پانل بتنی پیش ساخته بین پروفیلهای قائم قرار می دهیم و از سوی دیگر به آرماتور چالها مهار میکنیم. (یا بتن درجا یا شات کریت یا رزوه کردن آرماتور)

 مزایای مهار
1. مشخصات مکانیکی خاک بر اثر تزریق بتن درون چاهکها بهبود می یابد.
2. سازه نگهبان درون گود جاگیر نیست
3. از خاک موجود برای مهار استفاده میشود

 معایب مهار
استفاده از بدنه خاک دیواره گود ضروری است لذا اگر این خاک زیر ساختمان همسایه یا در حریم تاسیسات شهری باشد مشکل زاست
زمان زیاد
هزینه بالا
فناوری بالا – دستگاه حفاری، تزریق ...
تخصص بالا

 روش_دوخت به پشت (tie back)
شبیه مهار، حفاری مرحله مرحله و از بالا به پایین
1. با دستگاه حفاری ويژه چاهکهای افقی یا مایل در دیواره گود حفر میشود
2. درون چاهکها کابل های پیش تنیده قرار میگیرد
3. با تزریق بتن در انتهای چاهکها کابلها مهار میشود
4. کابلها با جک کشیده شده و در روی سطح جدار گود مهار میشود
5. به داخل چاهک بتن تزریق میشود
6. پس از گیرش بتن کابل از جک آزاد میشود

عمق گود در هر مرحله به نوع خاک و فاصله چاهکها بستگی و حدود 2-3 متر است


  مزایای دوخت به پشت
1. مشخصات مکانیکی خاک بهبود می یابد
2. داخل گود جاگیر نیست
3. از خاک موجود برای مهار دیواره استفاده میشود


 معایب دوخت به پشت
1. استفاده از بدنه خاک مجاور دیواره گود ضروری است و لذا در صورت وجود حریم قابل اجرا نیست
2. زمان زیاد
3. هزینه بیشتر
4. دستگاه های خاک

 روش دیوار دیافراگمی
بصورت پیش ساخته و پس کشیده – ارتفاع کمی بیش از عمق گود- ضخامت 40 – 50 سانت

1. با دستگاه های حفاری ويژه محل دیوار نگهبان راحفر میکنیم (مرحله مرحله در پلان و با هیدروفرز یا گراب)
2. به طور همزمان دیواره محل حفر شده با گل بنتونیت و سیمان پر میشود
3. قفسه آرماتور دیوار نگهبان در جایش قرار میگیرد
4. بتن ریزی دیوار

 مزایای روش دیافراگمی
1. سرعت بالا
2. ایمنی بالا
3. هم سازه نگهبان و هم حین بهره برداری دیوار حائل
4. گودهای طویل مناسب


  عیوب دیوار دیافراگمی
1. هزینه بالا
2. فضای کار مورد نیاز زیاد از دو طرف
3. دستگاه های ويژه
4. تخصص بالا

 شمع
در فواصل معین شمع در پیرامون زمین اجرا میشود
شمعها فشار جانبی را بصورت تیرهای یکسر گیردار تحمل میکنند
طول گیرداری لازم حدود 30 درصد ارتفاع
پس از اجرای شمع گودبرداری آغاز
در صورت نیاز میتوان شمعها را مهار کرد

 مزایا
سرعت
دست و پا گیر نیست
در احجام بالا هزینه کم
گاها شمع بعنوان سازه نگهبان دائم یا بخشی از آن
شمعهای پیش ساخته میتواند برداشته و در جای دیگر استفاده شود
تا حدود عمق 5 متر معمولا اقتصادی

  عیوب شمع
1. اگر ارتفاع گود زیاد هم باید فواصل کم شود و هم مقاطع قوی تر
2. در شهر بخاطر مشکلات شمع کوبی شمعهای پیش ساخته کم استفاده


 روش خرپا
در مناطق شهری متداول
اجرا ساده
1. در محل عضوهای قائم خرپا در مجاورت دیواره گود چاه حفر میشود به عمق گود بعلاوه مقداری اضافی
2. طول شمع از محاسبه
3. درون شمع آرماتوربندی و عضو قائم داخل شمع و بتن ریزی
4. خاک در امتداد دیواره گود با شیب مطمئن برداشت
5. اجرای فونداسیون پای عضو مایل
6. عضو مایل از یک طرف به عضو قائم و از طرف دیگر به ورق کف ستون بالای فونداسیون
عملیات نجات از حفاری ها و گودال؛


وقتی عملیات نجات از گودال و حفاری ها صورت می گیرد که شخصی درون آن افتاده باشد.

فرد اتش نشان باید بداند وقتی ریزشی انجام میگیرد ،آن منطقه امن نیست ،پس احتمال ریزش بعدی وجود دارد.

زمین و در واقع شن و سنگ سنگین هستند ،و اگر کسی درون آن گیر کند نمی تواند بیرون بیایید و باید عملیات نجات ویژه ای انجام گیرد.

در این حالت زمین باید به دقت کنده شود، و این کار بعد از محکم کاری و عملیات shoring یا شمع زنی صورت گیرد.

اتش نشانان باید دقت کنند ،هرگونه ارتعاش و یا وزن اضافه در بالای زمین جابجا شده ،احتمال دومین ریزش را افزایش می دهد.
ریزش اول معمولا بعد از اولین فر رفتگی صورت می گیرد.

این اتفاق بر اثر ارتعاش تجهیزات ، ایستادن یا فرسایش اب در خاک ایجاد گردد.


  روش ایمن کار کردن؛

  وقتی به یک گودال یا حفره فرو ریخته نزدیک می شوید،ایمنی از اهمیت بالایی برخوردار است.

 راه رفتن نزدیک لبه فرو ریخته می تواند ریزش دوم را سبب شود.

 پس از لبه فرو ریخته فاصله بگیرید،و همه کارگران و ناظرین را دور نگاه بدارید.

 دقت کنید ارتعاش ناشی از لوازم و ماشین آلات منجر به سقوط دوم می شود، پس باید در هنگام عملیات نجات همه ماشین آلات را غیر فعال کنید.

 حتی تکانهای ناشی از رفت و آمد را هم متوقف کنید، چون می تواند موجب اوار گردد .

 توجه شود خاکی که از حفاری در یک جا ،دپو می شود ،مواد مستحکمی نیستند و اگر خیلی نزدیک حفاری قرار داشته باشد ،ممکن است ریزش کنند.از برهم زدن توده خاک اجتناب کنید.

 با شخص گیر افتاده ارتباط برقرار کنید،اما خود را به خطر نیاندازید و بصورت تیمی کار کنید.

 اگر خواستید به گودال نزدیک شوید از قسمت باریک و جایی که خاک سست تر است ،این کار را نکنید.

 بهتر است به گودال نزدیک نشویم ،مگر اینکه واقعا ضرورتی وجود داشته باشد.

 برای یافتن شواهدی که می تواند جای افراد گیر افتاده را مشخص کند صحنه را ارزیابی کنید.

 از حاضرین در صحنه سؤال کنید.

 شواهد را مورد برسی قرار دهید.

 دقت داشته باشین این نوع حوادث وقت گیر می باشد،و سردی و گرمی هوا تاثیر گذار است.

 گودال ها ممکن است مانند فضای محصور و چاه دارای گازهای خطرناک باشند .نصب هواکش های تهویه می تواند مفید و کارآمد باشد.

 اگر فرو رفتگی بر اثر جریان آب ایجاد شده باشد ضرورت دارد با پمپ اب را تخلیه کرد.

 برای خارج کردن مصدومین ممکن است نیاز باشد از طناب و قرقره استفاده شود ،امدادگران باید توانایی این کار را داشته باشند.

 دقت شود تثبیت موقعیت حادثه دارای اهمیت ویژه ای بود و در ابتدا باید لحاظ شود.

  عملیات پیدا کردن مصدومین سخت بوده و ممکن است نیاز باشد که از دستگاهای زنده یاب و سگهای جستجو کمک گرفته شود.
سوانح حفاری و مقررات ایمنی تونل؛

آیا می دانید یک متر مکعب خاک وزنی در حدود 1700 کیلوگرم دارد.

آیا بدن انسان تحمل چنین وزنی را دارد؟

  در عمليات حفاري دو نوع سانحه وجود دارد :

1. ريزش خاك بر روي كساني كه در محل حفاري شده مشغول كارند .

2. سقوط اجسام و قطعات کاری به درون كانال و سوانحي كه از طريق افراد، ماشين آلات و يا موادي كه در حفاري استفاده مي شوند پديد مي آيند.

  معمولاً حوادث در حفر گودال بدين خاطر است كه شخص يا اشخاصي كار خود را به درستي انجام نداده اند. همه سوانح قابل پيش گيري هستند البته با عملكرد صحيح وبه موقع.

   نكات زير نمونه هايي از عملكرد هايي است كه مي تواند از بروز بسياري از حوادث جلوگيري كند .

1- گودالها را بدون حفاظ رها نكنيد. كليه محلهاي خاك برداري شده كه كسي در آنها كار نمي كند را با نوار خطر زرد رنگ مهار كرده و راه بند بگذاريد و براي شب از علائم نوري استفاده كنيد.

2- در صورتيكه قرار است در محل حفاري، لوله هاي جابجايي مواد گذارده شود اين لوله ها را به فاصله حداقل 1متر از لبه كانال قرار داده و با قرار دادن گوه در دو طرف آنها از حركت احتمالي آنها جلوگيري نمائيد.

3- در كانال هاي حفر شده با عمق بيش از120 سانتي متر بايد تمام ديوارهاي خاكبرداري شده تخته كوبي شده و تخته ها مجاور يكديگر قرار داده شوند. با اين كار خطر ريزش از بين مي رود.

4- تخته ها با جكهايي افقي و در فواصل مساوي مهار شوند.
5- در تمام سطوح تخته ها ، از گوه استفاده شود .

6- تمام افرادي كه در گودال هاي عميق تر از120 سانتي متر كار می کنند، بايد از كلاه ايمني استفاده كنند. تخته كوبي افراد را در مقابل اشيايي كه از بالا مي افتد محافظت نخواهد كرد .

7- داربست ها در داخل محل خاك برداري شده بايد كامل و محكم باشند. كساني كه روي داربستهاي ناقص كارمي كنند نه فقط براي خود بلكه براي ساير كاركناني كه زير داربست مشغول كارند ايجاد خطر مي نمايند .

8- محلهايي را كه هنوز تخته كوبي نشده با نصب تابلوي اعلام خطر مشخص كنيد تا كسي از منطقه امن فراتر نرود.

9- براي بيرون آمدن از گودال ها به تخته ها و ديواره كانال آويزان نشويد بهتر است از يك نردبان مناسب استفاده كنيد نبايد نردبان را فقط به تخته كوبي تكيه داد بلكه لازم است از بالا به ميخي كه در زمين كوبيده شده است، محكم ببنديد. در حين بالا آمدن از نردبان پله ها را دو تا يكي نكنيد .

10- براي كساني كه در پايين كار مي كنند خاك و اشيايي كه در لبه گودال قرار دارند مانند مواد منفجره هستند و بسيار خطرناك مي باشد. خاك و ساير مواد حفاري شده بايد حداقل به فاصله 60 سانتيمتر دور تر از لبه ريخته شود و شيب مواد انباشته شده طوري باشد كه امكان ريزش مجدد به داخل كانال را نداشته باشد.

11- ارتعاش يا وارد شدن فشار زياد به نزديك لبه ديوار خاك برداري شده به احتمال زياد موجب ريزش مي شود.

12- در موقع خاك ريزي به درون گودالها حتما مانعي تهيه و با فاصله مناسب از لبه كانال محكم به جايي ببنديد تا از سقوط كاميون يا دمپر به داخل گودال جلوگيري شود.

13- پريدن از عرض كانالها سرانجام خوبي ندارد ، بهتر است كانالهايي كه در مسير عابرين حفر مي گردد، به وسايلي كه داراي استحكام كافي براي عبور افراد هستند، مجهز باشد و همچنين طرفين آن نرده حفاظتي نصب شده باشد.

☘اصول کلی گودبرداری و حفاری☘

ماده 239 :

اگر در مجاورت محل گودبرداری و حفاری کارگرانی مشغول به کار دیگری باشند باید اقدامات احتیاطی برای ایمنی آنان به عمل آید.

ماده 240 :

دیواره های هر گودبرداری که عمق آن بیش از 120 سانتی متر بوده و احتمال خطر ریزش وجود داشته باشد، باید به وسیله نصب شمع، سپر و مهارهای محکم و مناسب حفاظت گردد، مگر آنکه دیواره های دارای شیب مناسب (کمتر از زاویه پایدار شیب خاکریزی) باشند.

ماده 241 :

در مواردی که عملیات گودبرداری و حفاری در مجاورت خطوط راه آهن، بزرگراه ها و یا مراکز و تاسیساتی که تولید ارتعاش می نمایند، انجام شود باید تدابیر احتیاطی از قبیل نصب شمع، سپر و مهارهای مناسب برای جلوگیری از خطر ریزش اتخاذ گردد.

ماده242 :

مصالح حاصل از گودبرداری و حفاری نباید به فاصله کمتر از نیم متر از لبه گود ریخته شود.
همچنین این مصالح نباید در پیاده روها و معابر عمومی به نحوی انباشته شود که مانع عبور و مرور گردد.

ماده 243 :

دیواره های محل گودبرداری و حفاری در مواردی ذیل باید دقیقا مورد بررسی و بازدید قرارگرفته و در نقاطی که خطر ریزش بوجود آمده است، وسایل ایمنی نصب و یا نسبت به تقویت آنها اقدام گردد.

الف- بعد از اینکه یک وقفه 24 ساعته یا بیشتر در کار

ب - بعد از هر گونه عملیات انفجاری

ج- بعد از ریزش های ناگهانی

د- بعد از صدمات اساسی به مهارها

ه- بعد از یخبندان های شدید

و- بعد از باران های شدید

ماده 244 :

در محل هایی که احتمال سقوط اشیا به محل گودبرداری و حفاری وجود دارد باید موانع حفاظتی برای جلوگیری از وارد شدن آسیب به کارگران پیش بینی گردد.
همچنین برای پیشگیری از سقوط کارگران و افراد عابر به داخل محل گودبرداری و حفاری نیز باید اقدامات احتیاطی از قبیل محصور کردن محوطه گودبرداری، نصب نرده ها، موانع، وسایل کنترل مسیر،ع علایم هشدار دهنده

ماده 245 :

شب ها در کلیه معابر و پیاده روهای اطراف گودبرداری و حفاری باید روشنایی کافی تامین شود و همچنین علایم هشدار دهنده شبانه از قبیل چراغ های احتیاط، تابلوهای شبرنگ و غیره در اطراف منطقه محصور شده نصب گردد، به طوری که کلیه عابران و رانندگان وسایل نقلیه از فاصله کافی و به موقع متوجه خطر گردند.

ماده 246 :

قبل از قرار دادن ماشین آلات و وسایل مکانیکی از قبیل جرثقیل، بیل مکانیکی، کامیون و غیره و یا انباشتن خاک های حاصل از گودبرداری و حفاری و مصالح ساختمانی در نزدیکی لبه های گود، باید شمع، سپر و مهارهای لازم جهت افزایش مقاومت در مقابل بارهای اضافی در دیواره گود نصب گردد.

ماده 247:

در صورتی که از وسایل بالابر برای حمل خاک و مواد حاصل از گودبرداری و حفاری استفاده شود، باید پایه های این وسایل به طور محکم و مطمئن نصب گردیده و خاک و مواد مذکور نیز باید با محفظه های ایمن و مطمئن بالا آورده شود.

ماده 248 :

هرگاه دیواری جهت حفاظت یکی از دیواره های گودبرداری مورد استفاده قرار گیرد باید به وسیله مهارهای لازم پایداری آن تامین شود

ماده 249 :

در صورتی که از موتورهای احتراق داخلی در داخل گود استفاده شود، باید با اتخاذ تدابیر فنی، گازهای حاصله از کار موتور به طور موثر از منطقه کار، کارگران تخلیه گردد.

ماده 250 :

چنانچه وضعیت گود یا شیار به نحوی است که روشنایی کافی با نور طبیعی تامین نمی شود باید جهت جلوگیری از حوادث ناشی از فقدان روشنایی، از منابع نور مصنوعی استفاده شود.

ماده 251 :

در صورتی که احتمال نشت و تجمع گازهای سمی و خطرناک در داخل کانال وجود داشته باشد باید با اتخاذ تدابیر فنی و نصب وسایل تهویه، هوای منطقه تنفسی کارگران به طور موثر تهویه گردد. همچنین در صورت تجمع آب در کانال باید نسبت به تخلیه آن اقدام شود.

ماده 252 :

در مواردی که حفاری در زیر پیاده روها ضروری باشد، باید جهت پیشگیری از خطر ریزش، اقدامات احتیاطی از قبیل نصب مهارهای مناسب با استقامت کافی انجام و با نصب موانع، نرده ها و علایم هشدار دهنده، منطقه خطر به طور کلی محصور و از عبور و مرور افراد جلوگیری به عمل آید.

ماده 253 :

در گود ها و شیارهایی که عمق آن ها از یک متر بیشتر باشد، نباید کارگران را به تنهایی به کار گمارد.

ماده 254 :

در حفاری با بیل و کلنگ باید کارگران به فاصله کافی از یکدیگر به کار گمارده شوند.

ماده 255 :

در شیار ها عمیق و طولانی که عمق آنها بیش از یک متر باشد، باید به ازاء حداکثر هر سی متر طول، یک نردبان کار گذارده شود.
لبه بالایی نردبان باید تا حدود یک متر بالاتر از لبه شیار ادامه داشته باشد.
راه های ورود و خروج به محل گودبرداری و حفاری ایمن شود

رفتار اکسیژن با هوا ، هوای فشرده ،نیتروژن و دیگر گازهای خنثی متفاوت می باشد.
اکسیژن بسیار واکنش پذیر است .

اکسیژن خالص که بصورت فشردن در سیلندر ذخیره میشود ،شدیدا با بعضی از مواد مانند روغن و گریس واکنش می دهد.

سایر مواد ممکن است در مجاورت اکسیژن دچار حریق خود به خودی شوند.

تقریبا اکثر مواد شامل منسوجات ، لاستیک ها و حتی فلزات در مجاورت اکسیژن دچار حریق خود بخودی شوند.

عوامل اصلی که می تواند موجب حریق و انفجار در هنگام استفاده از سیلندر اکسیژن شوند :

1. بالاتر رفتن میزان اکسیژن در محیط بواسطه نشت از تجهیزات.

2. استفاده از موادی که با اکسیژن سازگار نیستند.

3.استفاده از اکسیژن در تجهیزاتی که برای کار با اکسیژن طراحی نشده اند.

4. بهره برداری نادرست از تجهیزات حاوی اکسیژن.

اشباع اکسیژن؛
منظور از اشباع اکسیژن افزایش غلظت اکسیژن در هوا نسبت به شرایط عادی است .

اکسیژن بی رنگ، بی بو، و بی مزه است که موجب می شود اشباع اکسیژن توسط هوای پنجگانه انسان درک نشود.

و اما خطر اصلی تهدید کننده در این شرایط اتش گرفتن سریع، آسان و خطرناک موها و لباس ها می باشد.

همچنین افرادی که از اکسیژن برای درمان بیماری های تنفسی استفاده می کنند ، بواسطه کشیدن سیگار ،لباسها و رختخواب شان دچار حریق می گردد.
لذا کشیدن سیگار برای کسانی که از اکسیژن استفاده می کنند باید ممنوع گردد.

فضاهای بسته :
اکسیژن نباید به داخل فضاهای بسته برده شوند .

ممکن است اکسیژن با استفاده از شیلنگ به محل کار انتقال یابد که در اینصورت باید شیلنگ در پایان کار جمع آوری شده یا از فضاهای بسته خارج گردد.

در جاهایی که خطر اشباع اکسیژن زیاد است مانند فضای بسته یا اتاق هایی که بخوبی تهویه نمی شوند، استفاده از از تجهیزات تشخیص دهنده اکسیژن توصیه می گردد.

هرگز از مواد نارسانا با اکسیژن استفاده نکنید.

بعضی از مواد در زمان تماس با اکسیژن تحت فشار واکنشهای احتراقی می دهند و یا دچار حریق خود بخودی می شوند . به این گونه مواد ناسازگار با اکسیژن می گویند.